1. I am from a Buddhist family and my Mom used to be a spirit medium.

2. Some of our relatives on my Dad's side were jealous of my Mom. They used witchcraft against my Mom. They wanted my family to separate. At that time my family did not have any peace.

3. Many times my Mom complained that she had to pay a lot of money for witchdoctors who could protect her from the witchcraft against her, and curse those who sent it. The help she got from witchdoctors did not last long. One day I looked at the sky and wondered if there was anyone who could help my Mom to be free from this battle and permanently free.  That's how I thought as a child.

4. When I became a teenager my Mom sent me to study in Bangkok (from Suphanburi), so that I would be far from my Dad's relatives. That was a time that I had many friends and activities, and studying was fun. At that time I did not think about going to the temple to make merit unless I went home to see my Mom.  But, I thought I was a good person in society who did not make problems for anyone.  Sometimes I lied though.  Sometimes I was selfish.  I did not think about Christianity at all at that time and did not believe in God, but I believed there were spirits.

5. When I was a freshman in university I joined a Christian club, because I had a friend who was a Christian. That friend talked a lot about God until I felt bored of his many words. He gave me a Thai New Testament and also invited me to go to church many times until I felt like I could not refuse.  But, I went because just out of politeness, not out of any real interest.  When I went to the church I didn't like it, because they tried to pressure me to believe.  They let me partake of communion also, even I did not yet believe and didn't know the meaning of communion.  When I went to church my Buddhist friend made fun of me.  Those friends were both straight people as well as ladyboys.  I felt embarrassed, but kept going to church out of politeness.

         I prayed before meals following the advice of my Christian friend, but when I did so with my Buddhist friends, they took my food while I prayed.  After that I thought I won't pray before meals anymore.  I thought if this is what it means to be a Christian, then I don't want it.

6. After that experience I felt angry and threw the Bible that my friend gave me into the garbage. When I threw the Bible as hard as I could, I yelled, "I don't want to see this again in this life!" 10 years passed by... 
7. My Buddhist belief was basic. I was not a strong or active Buddhist. I went to the temple to make merit because I wanted blessings.  Or, sometimes I made merit because I thought it would help me in my next life.  If I paid respect to monks or to idols it did not give me any answer or hope that could guarantee success.  I lost money to the temple because of the belief that it would accumulate merit for me.  Sometimes I went with my Mom to see spirit mediums.  I thought if that's a good way, then I would join with them, too, but it didn't help me.

         At that time I had some problems and it made me disappointed in my life.  I felt alone with problems that seemed as large as mountains and no one could help me lift these mountains.  I spent my life without hope and I felt bored and I did could not see which way to go for my future.

         One day I went to study for my master's degree, and on the bus there was a free seat near a window, so I sat there.  I looked out the window and was bored.  There was a lot of traffic that day and some people left the bus before their stop, because they didn't want to wait.  A foreigner came to sit next to me, but I didn't pay much attention.  Then that person asked me how to pronounce a Thai word.  I looked and saw that it was a Bible.  I thought to myself, "Another Christian?!"  But, I answered his question and he gave me a Jesus VCD.  I put the VCD in my bag.

         About one month later, I had some free time and found the VCD in my bag and watched it.  From the video I understood a little bit about Jesus' life, but didn't understand His significance for my spiritual life.

         I kept in communication with that foreigner by e-mail and when he came to visit Bangkok he would give me a Christian book and invite me to church, but he did not speak too much or pressure me.  I felt good that I was not pressured.  Then I became more open to seek God.

                  I searched for a church near my apartment so I could go by myself.  At that time I didn't understand why Christians always like to talk about God and Jesus.  I went to church every week and they invited me to join a Bible study. 

         Before I decided to become a Christian I challenged God without thinking about it much, "If God is real then make me go to a prayer meeting on a Wednesday evening."  I was not willing to go, and I didn't think God could overcome my resistance.

         I received a book called, "I Dared to Call Him Father" from that foreigner.  When I read the book it really touched my heart.  When I read the book it reminded me of all of God's dealings with me in the past and how I resisted God.  It made me understand my sin, and why I needed Jesus.  I realized that I live in a country where we have freedom to choose any religion.  But, the person in the book I read about had to be willing to die for the truth that Jesus is the only one who could save her.  This story made me feel very sad that I had refused God.  So, when I finished reading the book, the first thing I thought about was that I wanted to get a Bible so I could get to know God better.  I remembered the time that I threw the Bible away and I cried.  I wanted to get a Bible on that day.  Where could I get one?  I tried to find a Christian bookstore, but couldn't find one.  Finally, it was getting late, and I decided to go to church to ask the pastor  for one.  When I got to the church, I heard a worship song, and I remembered that this was the Wednesday prayer meeting!  I remembered how I challenged God. 

         I surrendered to God and confessed that I believe in Him!  That day I asked the pastor to lead me in prayer to become a Christian.  She was surprised and happy at the same time.  I joined the prayer meeting and was given a Bible.  I went home very happy.

         When I became a believer my Dad wondered why I went to church every Sunday.  It made my Dad upset.  He told me if I am a Christian I should not call him my Dad anymore.  I listened to him, but kept going to church.  I prayed for God's help.  Then I got married to the foreigner from the bus!  My Dad no longer complained, but let me be a Christian as my husband was a Christian.  About five years after that my Dad became a Christian, too.

ชีวิตก่อนที่จะมาเชื่อในพระเยซู

1. ฉันเติบโตมาจากครอบครัวที่เป็นชาวพุทธ และมีแม่เป็นคนทรงเจ้า

2. แม่ถูกอิจฉาจากพี่น้องของฝ่ายพ่อ พวกเขาจึงใช้วิธีไสยศาสน์ทำร้ายแม่ และพวกเขาต้องการให้ครอบครัวของฉันแตกแยกด้วย ในตอนนั้นทุกคนในครอบครัวไม่มีความสุขกันเลย

3. ในหลายๆครั้งฉันได้ยินแม่บ่นว่าต้องสิ้นเปลืองเงินเพื่อจะไปหาคนที่แก้ไสยศาสน์ได้ แต่ก็ช่วยได้ไม่นาน ไสยศาสน์ก็กลับมาอีกครั้งวนเวียนไม่รู้จักจบสิ้น จนวันหนึ่งฉันนั่งมองท้องฟ้าแล้วก็นึกในใจว่า "จะมีใครไหมที่สามารถช่วยแม่ให้พ้นจากไสยศาสน์นี้ได้อย่างแท้จริง โดยที่ไม่ต้องวนเวียนอยู่แบบนี้อีก" นั่นเป็นเพียงความคิดในวัยเด็กของฉัน

4. เมื่อฉันโตเป็นวัยรุ่นแม่ส่งฉันให้มาเรียนที่กรุงเทพฯพร้อมกับพี่ชายที่มาก่อนหน้านั้น เพื่อให้ไกลจากญาติทางฝั่งพ่อ ตอนนั้นเป็นช่วงที่มีเพื่อนๆเยอะ มีกิจกรรมให้ทำมากมาย เรียนสนุก การไปวัดทำบุญของฉันถือว่าน้อยมาก หรืออาจเรียกได้ว่าไม่ไปเลยถ้าไม่ได้กลับบ้านหาแม่ที่สุพรรณ แต่ฉันก็ยังคิดว่าฉันเป็นคนดีของสังคมคนหนึ่ง ที่ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใคร มีบ้างที่โกหก ศาสนาคริสต์ในเวลานั้นถือว่าไม่ได้อยู่ในความคิดเลย ไม่เคยสนใจเลย ไม่เชื่อว่ามีพระเจ้าด้วย

5. จนวันที่ฉันได้เรียนต่อที่มหาวิทยาลัยปี1 ฉันเข้าชมรมที่เป็นคริสเตียนเพราะพี่ปี2ชวนฉันมาเข้าฉันจึงมีเพื่อนที่เป็นคริสเตียนที่เพิ่งรู้จักกัน ทุกครั้งที่เขาเจอฉันเขาจะพยายามชวนฉันไปโบสถ์ พยายามชวนพูดเรื่องพระเจ้า จนฉันรู้สึกเบื่อหน่าย รู้สึกถูกผลักให้เชื่อ เขาให้พระคัมภีร์เล่มหนึ่งกับฉันด้วย จนวันหนึ่งเขาเอ่ยชวนฉันไปโบสถ์ ฉันไม่สามารถปฏิเสธการเชิญของเขาได้แล้วเพราะปฏิเสธมาหลายรอบแล้ว ครั้งนี้จึงไปด้วยความเกรงใจ เมื่อฉันไปโบสถ์ฉันรูสึกไม่ชอบเลยพวกเขาพยายามยัดเยียดความเชื่อว่ามีพระเจ้า พระเยซูตายบนไม้กางเขนเพราะบาปของฉัน พวกเขาให้ฉันร่วมพิธีศีลมหาสนิทซึ่งในเวลานั้นฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ฉันก็ทนร่วมพิธีด้วยความอึดอัด แต่ก็ยังคงเคารพต่อสถานที่และกิจกรรมที่เขาเสนอมาให้อยู่อย่างเงียบ

         ในขณะที่ฉันไปโบสถ์กับเพื่อนที่เป็นคริสเตียนทางฝั่งเพื่อนที่เป็นชาวพุทธ มีทั้งกระเทย เกย์ และคนปกติก็หัวเราะเยาะ พูดจาตลกทำให้ฉันรูสึกอาย แต่ฉันก็ยังคงพยายามลองไปโบสถ์อยู่

         ฉันลองทำตามวิธีที่เพื่อนพูดว่าเราต้องอธิษฐานขอบคุณพระเจ้าเสมอก่อนกินข้าว มีครั้งหนึ่งที่ฉันหลับตาอธิษฐานและเมื่อลืมตาขึ้นปรากฏว่าจานข้าวของฉันหายไป ฉันรู้สึกโกรธและเสียหน้ามากที่เพื่อนแกล้ง และโกรธที่ว่าถ้ามาเชื่อพระเจ้าแล้วเป็นแบบนี้ฉันไม่เอาดีกว่า

6. หลังจากเหตุการณ์นั้นฉันเก็บอารมณ์โกรธและกลับบ้านด้วยความเดือดดาล ฉันเห็นกองขยะข้างทาง ฉันจึงตัดสินใจขว้างพระคัมภีร์ทิ้งด้วยสุดแรงของอารมณ์โกรธและขว้างไปให้ไกลเท่าที่จะทำได้อย่างเต็มแรง ฉันสบายใจได้ทิ้งพระคัมภีร์แล้ว ชีวิตกลับมามีสีสันอีกครั้ง ฉันรู้สึกอย่างนั้น และบอกกับตัวเองว่า "อย่าได้เจออีกเลยนะชาตินี้คริสเตียน" 10 ปีผ่านไป

7. ชีวิตความเชื่อชาวพุทธของฉันเป็นอะไรที่ผิวเผิน ฉันทำบุญเพราะอยากได้การอวยพรกลับมาแต่ฉันก็ไม่เคยสมหวังกับการไปกราบไหว้พระ หรือรูปเคารพเลย พวกนั้นไม่มีคำตอบและความหวังที่การรันตีให้ฉันได้เลย มีแต่จะเสียเงินเพียงเพราะความเชื่อที่ว่า ถ้าทำบุญมากหรือบริจาคเงินมากๆ ก็จะได้รับบุญมาก หรือการอวยพรกลับมามาก บางครั้งฉันตามแม่ไปหาคนทรงเจ้าเพื่อสังเกตดูว่าเป็นอย่างไรถ้าดีฉันจะขอให้ช่วยอวยพรฉัน สุดท้ายช่วยไม่ได้

         ฉันเริ่มมีปัญหาในหลายๆเรื่องจนทำให้ฉันรู้สึกแย่และผิดหวังกับชีวิต รู้สึกเหมือนฉันอยู่คนเดียวเดียวกับปัญหาที่ใหญ่เท่าภูเขาที่ไม่มีใครช่วยฉันยกออกได้เลย ฉันใช้ชีวิตแบบไม่มีความหวัง มันน่าเบื่อ มันมองไม่เห็นทางเดินสำหรับอนาคต

         วันหนึ่งฉันเดินทางไปธุระต้องขึ้นรถเมล์ บนรถเมล์มีที่ว่างติดหน้าต่าง1 ที่ ฉันได้นั่งลงและมองออกไปนอกหน้าต่าง วันนั้นรถติดมาก คนที่นั่งข้างฉันทนรอไม่ไหวจึงลงไปก่อน มีอีกคนหนึ่งมานั่งแทนที่แต่ฉันก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรรู้แค่ว่าเป็นชาวต่างชาติ สักพักคนที่นั่งข้างฉันถามฉันว่า "นี่อ่านว่าอะไร" ฉันเหลือบไปมองสิ่งที่ปรากฏ คือ พระคัมภีร์ ความคิด ความรู้สึกในเวลานั้นบอกกับตัวเองว่า "คริสเตียนอีกเหรอเนี่ย" แต่ฉันก็เก็บท่าทีและตอบกลับไปว่าภาษาไทยอ่านแบบนี้ นั่นคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้ฉันได้พูดคุยกับชาวต่างชาติคนนั้น และก่อนที่เขาจะแยกจากกัน เขามอบVCD เกี่ยวกับพระเยซูให้ฉัน ฉันรับไว้และเก็บมันให้ลึกสุดในกระเป๋า

         หลังจากนั้นประมาณ1 เดือนฉันมีเวลาว่าง จึงได้เคลียร์กระเป๋าเป้และเจอVCD ที่ชาวต่างชาติให้ ฉันจึงเปิดดูและได้รู้เรื่องเกี่ยวกับชีวิตพระเยซูแบบเต็มๆอีกครั้ง ในเวลานั้นฉันเข้าใจที่เป็นประวัติบุคคล แต่ไม่ได้เข้าใจทางด้านฝ่ายจิตวิญาณแต่อย่างใดเลย 

         ฉันมีโอกาสได้ติดต่อกับชาวต่างชาติคนนี้อีกทางอีเมลล์ และทุกครั้งที่เขาลงมายังกรุงเทพฯ เขาจะนำหนังสือมาให้อ่าน และชวนฉันไปโบสถ์ แต่เขาไม่ได้พูดมากอะไรเกี่ยวกับพระเจ้าในเวลานั้นฉันรู้สึกดีที่ไม่ถูกผลักดันให้รับรู้เรื่องราวของพระเจ้าจึงเปิดใจมากที่จะรู้จักพระเจ้าด้วยตัวของฉันเอง

         ฉันเริ่มมองหาโบสถ์ใกล้บ้านเพื่อฉันจะได้ไปและศึกษาเรื่องราวของพระเจ้ามากยิ่งขึ้น เพราะในเวลานั้นฉันยังไม่เข้าใจว่าทำไมคริสเตียนถึงชอบพูดแต่พระเจ้า พระเยซู พวกเขาไม่เบื่อหรือยังไง เมื่อฉันไปโบสถ์คนที่โบสถ์ตอนรับด้วยดี และชวนฉันเรียนพระคัมภีร์ ฉันตอบตกลง และก็ยังไม่เต็มที่

         ก่อนที่ฉันจะตัดสินใจรับเชื่อพระเจ้า ฉันได้พูดท้าทายพระเจ้าแบบไม่ได้ตั้งใจว่าถ้าพระเจ้ามีจริงก็ทำให้ฉันไปร่วมประชุมอธิษฐานให้ได้สิ แต่ฉันคิดว่าพระเจ้าทำลายความตั้งใจของฉันไม่ได้แน่นอน

         จากนั้นฉันได้รับหนังสือเรื่อง กล้าเรียกว่าพระบิดา เมื่ออ่านหนังสือเล่มนี้จบแล้วรู้สึกสัมผัสใจฉันมาก เหตุการณ์ทั้งหลายที่เกิดขึ้นกับฉันเหมือนมันแสดงภาพในหัวฉันให้ฉันเห็นครั้งเมื่ออดีตฉันกระทำตัวอย่างไร ฉันต่อต้านพระเจ้าอย่างไร ฉันปฏิเสธพระเจ้าอย่างไร ทุกอย่างเหมือนเปิดโปงความบาปให้ฉันเข้าใจถึงความสำคัญที่ฉันต้องมีพระเยซู ฉันรู้สึกว่าฉันอาศัยอยู่ในประเทศที่มีอิสรภาพในการเลือกนับถือศาสนาอะไรก็ได้ แต่กับบุคคลในหนังสือที่ฉันอ่านเธอต้องยอมตายเพื่อที่จะเชื่อความจริงที่ว่าพระเยซูคือพระเจ้าแท้แต่องค์เดียวที่ช่วยเธอให้รอดได้ เรื่องนี้ทำให้ฉันเสียใจมากกับการที่ฉันเคยปฏิเสธพระเจ้า ดังนั้นเมื่ออ่านหนังสือเล่มนี้จบ สิ่งแรกที่นึกในเวลานั้นคือฉันอยากได้พระคัมภีร์สักเล่มเพื่ออ่านเพื่ออยากจะรู้จักพระเจ้าให้มากขึ้น ภาพในอดีตมันฟ้องฉันตอนที่เอาพระคัมภีร์โยนทิ้งงกองขยะ ฉันร้องไห้ ฉันต้องได้พระคัมภีร์ในวันนี้ จะไปหาที่ไหนล่ะ ฉันไม่รู้ว่าเขาขายพระคัมภีร์กันที่ไหน พยายามไปหลายที่หาร้านหนังสือคริสเตียนแต่ก็ไม่เจอ  จนในที่สุดเย็นมากแล้วก็เลยตัดสินใจไปโบสถ์ถามหาพระคัมภีร์กับศิษยาภิบาล เมื่อไปถึงโบสถ์สิ่งได้ยินคือเสียงร้องเพลงนมัสการพระเจ้า จึงนึกขึ้นได้ว่าวันนี้เป็นวันพุธที่เขามีประชุมอธิษฐานวันเป็นประจำ ฉันนึกถึงสิ่งที่เคยได้พูดท้าทายพระเจ้าเมื่อในอดีตได้ ฉันจึงยอมจำนนต่อพระเจ้าโดยไม่มีข้อแม้ใดเลย วันนั้นฉันบอกศิษยาภิบาลว่าฉันอยากให้เขาอธิษฐานรับเชื่อให้ฉันที เขาดูแปลกใจพร้อมกับดีใจในเวลาเดียวกัน คืนนั้นฉันได้ร่วมประชุมอธิษฐานและได้พระคัมภีร์กลับบ้านด้วยความยินดีมาก

         เมื่อเริ่มเชื่อพระเจ้าพ่อของฉันเริ่มสงสัยว่าทำไมฉันถึงไปโบสถ์ทุกวันอาทิตย์ เรื่องนี้ทำให้พ่อโกรธ พ่อสั่งห้ามฉันไม่ให้เป็นคริสเตียนถ้าเป็น ก็ไม่ต้องมาเรียกเขาว่าพ่ออีกต่อไป ฉันก็รับฟังแต่ยังคงไปโบสถ์นมัสการพระเจ้าและอธิษฐานขอพระเจ้าช่วยให้มีทางออก จากนั้นฉันได้แต่งงานกับชาวต่างชาติที่เจอกันบนรถเมล์ พ่อของฉันจึงหยุดบ่นและอนุญาตให้ฉันเชื่อพระเจ้าตามสามีได้ จากนั้น5ปีต่อมาพ่อของฉันก็ได้กลายมาเป็นคริสเตียนอีกคน